2012: Waarheid of Verzinsel (Deel 3).htm.htm

2012 waarheid of verzinsel? (deel 3)

Door Helena Bloem en Hans Komen
Gepubliceerd in het digitale spirituele tijdschrift Witte-Lelie, juni/juli 2009

In de afgelopen twintig jaren is een vloedgolf van boeken verschenen over het jaar 2012. In dat jaar zou de Maya kalender aflopen. De voorspellingen die daarover in de boeken worden gedaan variëren van een omwenteling in ons bewustzijn tot een volledige vernietiging van de aarde. Veel van deze boeken zijn bestsellers geworden en zijn verkocht over de gehele wereld. Ook in het Nederlands verschijnt het ene na het ander boek hierover. Vooral in de New-age wereld is dit een belangrijk onderwerp geworden.In onze vorige artikelen hebben we behandeld wat we nu nog weten over de Maya’s. Tevens wat het Maya-schrift is en wat voor kalendersysteem zij erop na hielden. Om onze hoofdvraag van onze artikelen te kunnen beantwoorden is het belangrijk om verder in te gaan op de langste kalender die de Maya’s erop na hielden. Want op deze kalender, de Lange Telling, is het jaartal 2012 gebaseerd. Maar eerst even voor het goede begrip het onderscheid tussen kalender en jaartelling.

Wat is het verschil tussen een kalender en een jaartelling?
De termen kalender en jaartelling zijn niet hetzelfde. Onze kalender begint op 1 januari en eindigt op 31 december. Dus onze kalender is cyclisch, het loopt rond. Het begint bij 1 en als het rond is begint het weer opnieuw met 1. Een jaartelling is geen kalender. Een jaartelling is lineair. Het begint ergens in het verleden en het gaat door in de toekomst. Het heeft geen einde. Wij hebben in de Westerse wereld de christelijke jaartelling. Deze telling begint met het getal 1, het jaar van de geboorte van Christus. Toen Christus was geboren begonnen de christenen te tellen met 1, omdat het getal nul nog niet bekend was in de Romeinse wereld. In Christus tijd werd de Romeinse jaartelling gebruikt en niet de christelijke telling die we nu hebben. De christelijke jaartelling is pas veel later ingevoerd.De christelijke jaartelling is gemaakt door de monnik Dionysius Exiguus. Hij gokte de datum waarop Christus was geboren. Maar volgens moderne historici is Jezus waarschijnlijk 4 jaar eerder geboren.Pas rond 1200 werd de christelijke jaartelling algemeen doorgevoerd in de christelijke wereld en verdween de Romeinse jaartelling. Tot dan toe had men in de officiële stukken van de kerk en van de koningen de Romeinse jaartelling gehandhaafd.

De Lange Telling en het jaar 2012
De Lange Telling kalender heeft een relatie met het jaar 2012 uit de christelijke jaartelling. Hoe komen we aan deze relatie? Wat is er nu gebeurd?In 1935 heeft de antropoloog Thompson de cyclische Maya kalender (de Lange Telling) op onze lineaire jaartelling (de christelijke jaartelling) gelegd en kwam tot de conclusie dat de Lange Telling was begonnen op 11 augustus 3114 v. Chr. en zou dan eindigen op 20 december 2012. De vraag is nu, mogen we een cyclische kalender bovenop een lineaire jaartelling leggen? En als we dat doen, wat betekent dat dan?Voor de Maya’s was de Lange Telling cyclisch. Dat wil zeggen dat als deze helemaal rond was gegaan, hij weer opnieuw begon. De vierde Maya Lange Telling loopt inderdaad af op onze jaartelling in 2012. Maar daarna begint hij gewoon weer opnieuw, maar dan voor de vijfde keer. Niets in de Maya geschriften wijst erop dat de vierde cyclus ook de laatste cyclus zou zijn.Maya inscripties in tempels laten wel data zien rond onze jaartelling 2012. De meeste daarvan zijn in de vorm van afstand data. Dat betekent dat het in een bepaald jaar begint en eindigt in de toekomst. In de tempel van Pacal de Grote in Palenque staat een inscriptie waarin de koning voorspelde dat tot het jaar 4772 (onze jaartelling) zijn verjaardag van zijn troonsbestijging gevierd zal worden. Dat is 2760 jaar na het ondertussen beruchte jaar 2012. Dit betekent dat de grote Maya koning Pacal niet geloofde dat de wereld zou eindigen in 2012.

Het is wel aardig om te laten zien op welke logische wijze de koning op het jaartal 4772 kwam. Want de Maya’s telden heel logisch. De eerste en de tweede kalender werden naast elkaar gebruikt. De eerste duurde 260 dagen en de tweede 360 dagen. Dat betekent dat het 19020 dagen (52,11 jaar) duurt voor de eerste dag van beide kalenders weer tegelijk bij elkaar komen. Dit noemt men de kalenderronde. Koning Pacal werd 80 jaar. Zijn troonsbestijging werd eenmaal in een kalenderronde gevierd. Toen hij stierf was deze eenmaal gevierd. Hij voorspelde dat zijn troonsbestijging 80 keer zou worden gevierd. Dat is 80 x 52,11 jaar = 4169 jaar. Hij werd op 26 maart 603 geboren, 4169 jaar daarna geeft het jaartal 4772 (onze jaartelling).

Op welke wijze zijn de Maya kalenders ontstaan?
Ons huidige telsysteem is gebaseerd op het tientalligstelsel, dat weer gebaseerd is op onze tien vingers. In het verre verleden hadden we het twaalftalligstelsel. De resten hiervan vinden we nog terug in de namen van de getallen die we gebruiken bij het tellen. Tot het getal twaalf is elke naam nieuw. Bij dertien gaan we herhalen. Dus tien plus drie is dertien, tien plus vier is veertien enz. We zien de twaalf ook terug in onze klok. Een uur is zestig minuten en de klokrond is twaalf uur. Evenzo hebben we 12 maanden en is de cirkel 360 graden. De Maya telling was gebaseerd op het getal 20. Dit is waarschijnlijk ontstaan doordat wij tien vingers en tien tenen hebben. De Maya kalenders zijn gebaseerd op dit getal 20. Een ander belangrijk getal is het getal 13, want 13 maal 20 dagen gaf de zwangerschapsperiode aan, het ontstaan van nieuw leven. In alle kalenders van de Maya’s vinden we de getallen 13 en 20 terug.De Tzolking kalender bestaat uit 13 maanden van 20 dagen, dat is 260 dagen.De Haab kalender bestaat uit 18 maanden van 20 dagen, dat is 360 dagen.De twee kalenders zijn voor ons begrijpelijk. De eerste is de zwangerschapsduur en de tweede is het jaar waarin de aarde om de zon draait.Maar waarop is de Lange Telling gebaseerd en waarom is deze zolang? En wat betekent die lengte nu eigenlijk? En is die lengte zo bijzonder dat we daar hele boeken over vol kunnen schrijven? Want in de meest pessimistische vooruitzicht vergaat de aarde toch op het einde van deze kalender. Op welke wijze zijn de May’s aan de lengte van deze kalender gekomen? We zullen er eens naar kijken.

Op welke wijze is de Lange Kalender opgebouwd?
De Lange Telling kalender is gebaseerd op het getal 20 en op de Haab kalender. De Lange Telling zit heel logisch in elkaar. We  zullen dit in het kort uitleggen.Deze kalender kent het getal nul. Dit wordt als volgt geschreven, 0.0.0.0.0. Dit zijn 5 nullen, namelijk de vijf vingers van een hand. Dus hiermee begint deze kalender. De eerste dag wordt als volgt geschreven, 0.0.0.0.1. De tweede dag is 0.0.0.0.2. De Maya’s kenden geen cijfers op hun kalender. De 0 stelde een hiëroglief voor. De 1 weer een ander. Dit ging door tot 19. Samen waren dat 20 hiërogliefen. Telde men verder dan werd een hiëroglief herhaald. Bv. 20 werd geschreven door de hiëroglief van 1 en 0 naast elkaar te plaatsen. Dat doen wij met ons tientalligstelsel ook. Tien wordt door ons geschreven door 1 en 0 naast elkaar te plaatsen. De plaats van de 1 laat zien of we één of tien moeten lezen. Dat was bij de Maya’s ook zo. Het verschil is dat zij werkten met het twintigtalligstelsel.
We geven hier het volgende overzicht.

Er zit in bovenstaande logica één onderbreking. Dit was nodig om ook een jaar van 360 dagen te kunnen opnemen. Daarom telde men niet door tot 19 maar tot 17. De daarop volgende dag kwam dan op de plaats van de derde nul.

 
Dit ging door tot het heilige getal 13

Daarna begonnen ze weer opnieuw te tellen bij het getal 0.0.0.0.0.
We zien hier een zeer duidelijke logica in het systeem terug. Als we deze logica overzien, is het dan redelijk dat we dan concluderen dat het einde van deze telling iets heel bijzonders is? De Maya’s stopten bij 13 omdat de zwangerschap 13 x 20 dagen duurt. Daarom stopt de lange kalender bij 13 en bij onze jaartelling 2012. Als een zwangerschap langer zou duren dan hadden we nooit van 2012 gehoord. Stel de zwangerschap duurt 14 x 20 dagen, dan hadden we het jaartal 2410 gehad als het einde van onze wereld of het begin van een nieuwe bewustwording.Maar wat betekent 2012 dan eigenlijk? De Maya’s telden door na 2012.

Maar wat doen wij ermee?

Afsluiting
We hebben in deze drie artikelen over het jaar 2012 vele vragen gesteld en geprobeerd deze ook te beantwoorden. Via de vraag zijn we steeds dieper binnengedrongen in dit onderwerp. We hebben ook een groot aantal boeken onderzocht die recentelijk zijn verschenen en die dit onderwerp uitvoerig behandelen. Helaas konden we in deze boeken nauwelijks de antwoorden op onze vragen vinden. Jammer dat veel schrijvers dit soort onderwerpen niet via de vraag benaderen. Dat zou veel meer inzichten opleveren dan dat wat nu over 2012 tot ons komt.
Als er oude teksten worden gevonden dan ontstaan er rond die geschriften allerlei commentaren. Veel van deze commentaren zijn vaak verschillend in hun uitleg over de betekenis van die oude tekst. Je kunt je afvragen waarom dit nodig is. Zou de tekst niet voor zichzelf moeten spreken?
Het antwoord is dat dat een illusie is. De auteur van de oude tekst wil iets uitdrukken over een onderwerp wat in zijn periode en in zijn samenleving van belang was en dat deed hij in een bepaalde vorm die verstaan kon worden in zijn tijd. Hoe de boodschap van de auteur door de huidige lezer in onze tijd wordt opgevangen hangt af van de verwachtingen en vooronderstellingen (zijn paradigma) van de lezer, maar ook van de kennis waar de lezer al over beschikt. Zelfs een detective roman is niet te begrijpen zonder een behoorlijke dosis, meestal onbewuste feitenkennis. Onze manier van lezen kan er toe leiden dat wij een tekst, zoals een ambtelijk rapport of een journalistieke reportage, anders interpreteren dan de bedoeling is. De betekenis van een tekst ligt niet vast, maar wordt al lezend tot stand gebracht. Dat verklaart ook waarom vooral oude en moeilijke teksten door verschillende lezers heel verschillend geïnterpreteerd kunnen worden.

Voor oude teksten die bij toeval ontdekt worden komt daar nog een ander probleem bij. Het zijn ontheemde teksten die eigenlijk geen context meer hebben. Het kader waarbinnen ze zijn geschreven is niet meer te achterhalen. Iets krijgt pas een betekenis als ze in een bredere samenhang geplaatst kunnen worden. Een tekst kan alleen de juiste betekenis krijgen als het teruggeplaatst kan worden in de denk- en leefwereld (paradigma) van die bepaalde periode. Alleen vereist dat wel diepgaande kennis van die periode. Die bredere samenhang is voor een tekst nog belangrijker dan voor een oude pot of pan. En dan is het nog onzeker of we de betekenis wel kunnen verstaan, omdat we geen idee hebben van het wereldbeeld (paradigma) van deze antieke auteurs. De denkwereld van een antieke auteur kan heel ver van de onze af staan. De kans is dan groot dat we lezen wat wij hopen of verwachten dat er staat. Onvermijdelijk geeft zo’n manier van lezen een vals beeld van een tekst. Het is heel belangrijk een tekst te lezen in de context van zijn eigen tijd en omgeving. Het is maar de vraag of men de oude auteurs geen onrecht doet door ze voor het karretje te spannen van eigentijdse stellingname en van moderne interesses.